Sinds kort weigert hij steeds te eten in het weekend. Hij 'lust' plots geen frietjes noch pasta meer en maakt dan ook ongelofelijke scenes als hij toch moet eten (en eten moet je nu eenmaal).
Als we bezoek krijgen wordt hij helemaal wild, slaat, gilt en zegt schuine woorden. Vetkont, kakdrol, lelijke oude mama en ik pies op jou behoren tot zijn favoriete arsenaal.
Ook het gillen dat hij om de haverklap doet is geen gewoon gillen. Het geluid dat hij produceert gaat door merg en been. Belonen noch time-out hebben vat op zijn gedrag.
Het is intussen zover gekomen dat ik al vreselijk op mijn ongemak ben als we bezoek krijgen.
Hij heeft er namelijk ook een gewoonte van gemaakt zich te laten omver werpen en te laten achtervolgen door de kinderen van onze vrienden. Die zien geen erg in dat leuke spelletje en worstelen er lekker op los. Wij echter wel. Floran laat zich vernederen om er maar te kunnen bijhoren. Als we er iets van zeggen begint hij weer te gillen en schutwoorden naar ons hoofd te gooien, want HIJ vindt die spelletjes wél leuk. Voor hem zijn ze zelfs een ding geworden. Zich laten kleineren hoort er gewoon bij.
Weggaan of gaan winkelen is al helemaal een ramp. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij iets niet zo mooi tegen een vreemde zegt. Nog te zwijgen over wat hij tegen mij zegt. Enkel als ik helemaal alleen met hem ga, samen met hem een lijstje maak en hem alles laat kopen gaat het even goed, maar niet te lang want dan dringen de prikkels door.
Als hij bij vrienden iets stuk maakt en hij wordt door iemand anders dan ons berispt heeft hij ook geen enkele schroom om gewoon 'vetkont' tegen die persoon in kwestie te zeggen.
Het lijkt wel of hij geen enkele vorm van extra prikkels meer aankan. Soms komen er vrienden met rustige kinderen langs.Ook dan raast hij als een hysterische door het huis, duwt hen en provoceert ons met verkeerd taalgebruik en gegil. Zodra de mensen weg zijn (inclusief zijn zus en mijn man) is hij zo mak als een lammetje. Dan praat hij rustig met me, speelt op zijn pc of doet de afwas (zijn nieuwe hobby). Na een tijdje zegt hij dan ook spontaan 'sorry mama'. Als ik doorvraag over de beweegreden van zijn gedrag, kan hij die niet geven.. hij weet zelf niet en kan ook moeilijk controleren wat hem overkomt.
Steeds vaker gaat mijn man alleen of met dochterlief weg, terwijl ik thuis blijf met onze zoon, wetende dat als ik mee ga, Floran weer onder hoogspanning komt te staan en dat wil ik hem besparen. Leuk is echter anders. Zelfs nu, op dit eigenste moment, zitten mijn man en dochtertje met vrienden en hun kinderen even een terrasje te doen terwijl ik thuis zit met Floran.
Het bizarre is dat Floran op school en op internaat nog steeds de voorbeeldigheid in eigen persoon is. Nog nooit heeft hij daar een misstap begaan. Hij is daar de goedlachse, lieve grote vriend en helper van iedereen.
Wat is het dan? Dan moet het toch aan ons liggen? Of heeft hij zich een andere persoonlijkheid aangemeten als hij thuis is?
Ik weet het niet meer. Ik ben aan het eind van mijn Latijn.
Flootie, wat houden mama en papa van jou. Misschien vinden we ooit wel een oplossing waardoor we toch allen samen kunnen zijn.
