Toen hij ouder werd probeerde ik hem soms te omarmen, maar hij duwde mij steeds weg en zij "blijf van me af, ik vind het niet leuk als je me aanraakt''.
Toen Floran zeven was hebben wij hem noodgedwongen op internaat gestuurd. Zijn boze buien werden steeds erger en wat we ook probeerden, we kregen het niet in goede banen geleid.
In oktober kreeg Floran zijn langverwachte rugoperatie. Na enkele weken mocht hij in de weekends thuis blijven. Dat verliep niet altijd even goed. Op een gegeven moment was hij zo onhandelbaar dat we hem voor zijn eigen bescherming terug naar Pulderbos hebben gebracht. Het was voor iedereen een heel zware periode.
Na zijn revalidatie in Pulderbos startte hij in januari terug op school en ging terug naar het verblijf.
Hij kreeg echter een socio-emotionele weerslag van het lange gemis van zijn gezin en kwijnde stilaan weg. Hij werd steeds bleker en sliep zelfs twee keer per dag op school. In de klas werkte hij wel flink mee, maar de juf zag dat het niet goed met hem ging. Hij vroeg ook steeds om 'zijn mama'.
Op aanraden van de pedagoog verblijft hij nu part-time thuis. Even heel weinig kine, geen ergo, geen logo.. enkel rust, mama en papa.
Floran kwam thuis... bleek, moe en mager. Met een BMI van 12 (22 kg voor 133 cm) sta je niet echt in je kracht.
Hij was vooral heel erg moe en moest veel rusten. In het begin weigerde hij te gaan rusten en wilde ook amper eten. Je kan hem natuurlijk niet echt verplichten. Maar na een tijd vroeg hij zelf om te rusten.. en begon hij toch te eten.
Nu, enkele weken later, weet ik niet wat ik zie. Floran is in weken niet meer echt boos geweest. Hij pest zijn zus niet meer voortdurend. Hij zegt geen lelijke dingen meer. Hij slaat niet meer. Hij zegt... enkel lieve dingen.
"Mama, ik hou van jou, dank je dat je zo goed voor me zorgt. Papa, ik hou van je, wil je met me koken.."
's Avonds kijken we een film en dan kruipt Floran heel dicht tegen me aan. Dit heeft hij nooit voordien gedaan. Het gevoel dat je dan als mama hebt is onbeschrijfelijk.
Ik weet dat dit tijdelijk is, ik weet, dat zijn gedrag met ups en downs gaat en dat dit niet blijvend is. Ik weet, dat als hij genezen is, dat ik dit deel weer moet opgeven.
Maar nu geniet ik even met volle teugen van mijn heerlijke zoon.
Niets kan dit moment verpesten.
Wat is het heerlijk om even met 4 in ons gezin te zijn, in plaats van met 3 + 1.
Floran.. je bent mijn held. Ik hou van je en ik geniet van elk moment samen!
