Elke maandagochtend kleeft aan mij,
Zoals een vieze, smerige brij.
Voor geen centimeter,
Wordt het afscheid beter.
De alles verterende pijn weegt wel zeker
een ton,
En ondanks het mooie weer, schijnt op geen
enkele maandag nog de zon.
De hele week is er het pijnlijk
overheersende gemis,
En iedere zondag hoop ik dat het alweer
snel maandag is.
Hoe je ook probeert en wat je ook doet,
Niet alles komt altijd goed.
Floran mijn zoneman, het doet zo’n pijn,
Niet bij jou te kunnen zijn.
Mama x
