Internaat: David's gedicht bij het steeds wederkerende afscheid van Floran..

en toen hij naar me keek...

neen, zeg je,
en ik zeg: ja,
je kijkt verslagen,
geslaan als een hond,

meedogenloos,
ik breng je weg,
het mes in de rug,
en heel vlug zeg ik nog:
ik hou van jou,

er rest nog tijd,
tijd die met een ritme gedijt.
Als eb en vloed,
als liefde met goeie moed,
en dan keer je weer,

en weer zeg je 'neen',
ik zeg 'ja',
met vragen waarom,
hier heb ik geen antwoorden,
ginder des te meer,
hier ga ik blind te keer,

kunnen we samen lachen,
of huilen,
of hou ik je vast tot het gedaan is?
of is het eindeloos?
hou ik jou vast?
altijd,
eindeloos,
hou ik van jou?
eindeloos,
ik hou van jou..
eindeloos...
ik hou van jou..
ik hou van jou...
ik hou van jou, ....
ik hou van jou,
desnoods met een mes in mijn rug..
hou ik van jou..
ik hou van jou..
ik hou van jou..
...