De multi-level operatie van Lars is goed verlopen.
Lars kloeg echter vaak van jeuk en pijn onder een van zijn gipsen. Na twee weken mocht het gips dat rond zijn voeten zat er af. Toen ontdekte men een open wonde aan zijn voet omdat het gips niet goed zat.
Resultaat? Wederom twee weken gips. Het is zo erg voor Lars en zijn ouders. Alsof het nog niet erg genoeg is dat Lars zoveel weken gips over de hele lengte van zijn benen moet dragen en een acht weken lange revalidatie moet volgen. Lars had zich heel erg verheugd op het feit dat dit deel van zijn lijden toch al verminderd zou worden en nu dit.
Wat ik hier zo frappant aan vind is dat Floran na een botox-behandeling ook al eens verkeerd gegipst werd, waardoor hij twee weken langer in het gips moest (daar sta je dan met je belofte dat hij er die dag vanaf gaat zijn). En toen ik vandaag omwille van mijn tentoonstelling naar een school in het Leuvense ging, vertelde men me daar dat het wel vaker voorkomt dat men kinderen verkeerd ingipst.
Ik denk er natuurlijk het mijne van en ik vermoed dat het niet zo simpel ligt als dat. Het is voor mij en voor anderen heel gemakkelijk om te steigeren en dit te veroordelen, maar misschien is het wel complexer dan dit.
Hoedanook, hoe complex het ook moge zijn, de kinderen zijn er de dupe van. Een maand gips i.p.v. twee weken is een hele dobber voor hen. Als er dan ook nog wonden door het verkeerd ingipsen bij komen te kijken doet je dat wel even denken...
Hopelijk is deze nare periode snel voorbij voor Lars.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten