dinsdag 10 september 2013

Een nieuw schooljaar en hysterische buien

Jawel, de eerste week van Floran's nieuwe schooljaar zit erop. Na wat gekeuvel en ontspanning begint nu het 'echte werk' en leren lezen, schrijven, rekenen, actua, muzische vorming en WO dienen zich aan.
Floran moet ook elke dag 'lettertjes' oefenen om technisch te leren lezen.
Leuk!

Er is echter een klein probleem. In combinatie met de kine, logo en ergo is het allemaal wat te zwaar voor Floran.
Vorig jaar was Floran bij de 'betere' kinderen van de klas. Hij was er 'de man' en genoot ook van zijn rol als vriend en verzorger van zijn vrienden.
Dit jaar echter zit hij in een sterkere klas. Daarenboven zijn de kinderen erg mondig. Floran kan dat niet. Hij heeft namelijk een taalprobleem. Als Floran iets wil zeggen moet je aandachtig luisteren en vooral veel geduld hebben, hij moet namelijk erg hard nadenken over elk woord dat hij wil uiten. In deze klas is dat een probleem. Vandaag zei hij dat hij de juf iets wilde vertellen maar dat het niet lukte omdat iedereen door elkaar aan het praten was. Ik vroeg hoe hij zich daarbij voelde en hij zei 'boos'. Hij heeft uiteindelijk wel met de juf kunnen spreken en heeft dit ook gemeld. Nu mag hij heel hard 'STOP' roepen als hij iets wil zeggen en dan kan de juf de nodige tijd voor hem uittrekken.


Al dit geoefen, het gepraat en Floran's frustratie hieromtrent heeft echter een negatieve weerslag op zijn gedrag. Vandaag bijvoorbeeld ging het zo:

Floran kwam al opgewonden van de bus. In de wagen gooide hij met alles wat hij te pakken kon krijgen. Eenmaal thuis wilde hij met zus spelen. Hij wilde niet wachten en werd er boos van. Tijdens het eten zei zus "Flo, gaan we sewes buiten met de modder spelen?" en Flo ging er gretig op in. Toen ze buiten kwamen ging zus echter fietsen. Dat was NIET het plan van Floran. Luid gegil, gekrijs en gehuil. Toen ik met hem erover wilde praten liep hij weg. Na heel wat gedoe ging hij op zus haar volgend aanbod in om met de kegels te spelen, ditmaal binnen.  Maar ook bij dit spel werd hij boos zodra het niet exact ging zoals hij wilde. En steeds weer dat gegil erbij..


Uiteindelijk ben ik hem om 18h onder oorverdovend gekrijs al beginnen klaarmaken voor het bed. Terwijl ik zijn pyamabloes probeerde aan te wurmen beet hij voortdurend in de bloes en trok ze met zijn tanden weg. Hij zwaaide met zijn vuisten alle kanten uit om te verhinderen dat ik hem de bloes aan zou doen. Nou moe. Het is me toch gelukt.
Eenmaal in bed begon hij met dingen te gooien en heeft nog VIJFENVEERTIG minuten gekrijst!  Ik heb de babyfoon op 'stil' gezet (je kon hem zo ook horen dus) en heb me wat met Frauke bezig gehouden (tussendoor ben ik wel een aantal keren gaan kijken of hij ok was).


Frauke mocht in haar praatboek tekenen en terwijl ze tekende kon ik haar wat dingen vertellen en vraagjes stellen. Ik vroeg haar of ze nog wist dat haar broer 'gehandicapt' was en ze beaamde dit. Ze vertelde dat ze het moeilijk vond als haar vriendjes er waren, want dan deed Floran altijd 'wild'. Ik vroeg haar hoe ze zich daarbij voelde en ze zei "dan voel ik mij niet goed, dan ben ik boos en dan schaam ik mij voor mijn broer". Frauke zei ook dat ze soms wilde dat haar broer anders was.


Ze tekende toen ook traantjes en zei "Floran is verdrietig".

Daarna zei ik haar dat Floran binnenkort 1 nachtje per week op zijn school zou blijven slapen. Frauke zei daarop: "Echt? Zijn wij dan helemaal alleen, jij, papa en ik? Wij drie? JA! Dan kan die niet meer wild doen, bel dan maar gauw de school, BEL NU!".

Eigenlijk dacht ik dat ze dit niet zo leuk zou vinden en dat ze haar broer teveel zou missen, maar blijkbaar heeft ze zelf ook een beetje nood aan ademruimte. Dit was de eerste keer dat ik met haar zo een rijk gesprek heb kunnen voeren over Floran (meestal zegt ze: "ja mama, dat weeeeet ik toch al". Het voelde goed om dit te doen. Net zoals Floran moet ook zij haar gevoelens hieromtrent kunnen uiten. Dat kan alleen maar opluchten.

7 opmerkingen:

  1. Erg goed dat gesprekje.. Die ademruimte gaat jullie alledrie goed doen, op alle gebied, en ook voor Floran! Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik herken er heel veel in, Uschi. Onze zoon is ondertussen 10 jaar en ik moet zeggen dat sinds zijn 7 jaar het ieder jaar een beetje beter gaat. Hij heeft zich al veel beter leren beheersen. Zijn woede kan hij even ophouden tot hij in zijn timeoutplaats staat. Zo kan hij niemand pijn doen en niks kapot maken. Hoeveel ramen en deuren wij thuis al hebben moeten vervangen, ik kan ze niet meer tellen. Maar misschien is het voor jou al een beetje een geruststelling te weten dat het door de leeftijd al wat kan beteren. Veel sterkte en een dikke knuffel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bedankt Nik, ik weet dat dit voor jullie herkenbaar is. Hoop doet leven zegt men, nietwaar :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja Frauke is een verstandige meid en ook zeker niet makkelijk voor haar .
    Goed dat je er met haar over gepraat hebt .
    Die woede die frustratie van Flo ocharme .
    Er zit veel in hem dat er niet uitkomt en dan geraak je wel gefrustreerd .
    En lijkt me zoooo moeilijk .
    Jullie hebben zeker soms eens ademruimte nodig !
    Voor hem zelf is dat trouwens ook goed .

    Dikke kus Heidi XXX

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Amai Uschi en david..Jullie doen dat zo goed he!! Hoedje af voor jullie !
    Dikke knuf, Maggy(ooit vervang OM geweest van Floran en Frauke)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel moedig om dat gesprek aan te gaan, om te luisteren en even Floran opzij te schuiven ... doordat onze special kids zoveel zorgen nodig hebben vergeten we soms dat de andere ook aandacht nodig hebben en dit ook absloluut verdienen , ieder kind verdient aandacht ... maar ik betrap mezelf er ook op dat ik heel vaak, bijna altijd met sharon bezig ben en dat die ander 2 al weten dat ze altijd op een tweede of derde plaats komen. Ik ben ook aan het puzzelen hoe ik eens momenten kan inlassen voor mij en Ashley en Lisa samen , ze hebben het nodig, maar het is niet simpel !

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Super hoe jullie balanceren op een slappe koord maar toch samen als gezin het evenwicht kunnen bewaren. Knap dat jullie je dochter zo betrekken en aandacht geven mbt de problematiek van Flo. Prachtige ouders en sterke zus... M&M

    BeantwoordenVerwijderen