Vandaag hebben Floran en ik nog eens een bezoekje aan Pellenberg gebracht.
Na een uitvoerige controle door de assistente van Dr Ortibus (neuropediatrie), Dr De Cat (kinesitherapie) en uiteindelijk Dr Verhaegen (kinderorthopedie) viel het te verwachten vonnis: opnieuw Botox.
Aangezien het niet onverwacht kwam konden we het ook wel aanvaarden. Nu ja, aanvaarden.. hebben we een keuze?
Maar wat daarna kwam vond ik minder leuk... men zou Floran graag na de volgende Botox-injecties een maand in Pellenberg hospitaliseren voor een intense revalidatie. Een maand.. een HELE MAAND. Dat is lang.
Ik maak me vooral zorgen om Floran's cognitieve en socio-emotionele toestand. Hij is een extreem angstig kind en ik weet niet of hij het psychisch aan kan. Hij kan dan wel superflink in het ziekenhuis zijn, maar je wil niet zien wat er dan thuis gebeurt.
Anderzijds moet ik hem ook niet overbetuttelen en onderschatten en we doen uiteraard alles wat nodig is om hem een betere levenskwaliteit te verschaffen.
Gelukkig hebben we woensdag een lekker feestje met de vriendjes van Floran's klasje. Sommige van die kinderen hebben al een dergelijke opname ondergaan en kunnen er dan over vertellen tegen Floran. Wijzelf kunnen dan eens met de ouders praten.
Dit soort van situaties zorgt wel voor een sterke verbondenheid tussen mensen. Ik zou zelfs kunnen zeggen, sterker dan de standaard. Iedereen heeft namelijk 1 gemeenschappelijk ding dat diepe emoties met zich meebrengt: een kind.
De fundamentele bestaanscondities, namelijk mogelijkheden en beperkingen, zwaaien hier hoog vaandel.
Ook moeten we nog bekijken hoe het praktisch in zijn werk zal gaan. David vertrekt namelijk om 05.30h al naar zijn werk en de schoolbus van Frauke komt om 08.05h. Als ik bij Floran blijf slapen is er niemand om haar op de bus te zetten.
Ook zit ik dan weer in een nieuw schooljaar, heb ik stage te doen, taken te maken en dingen te onderzoeken en analyseren. Een paar avonden per week heb ik les.
Maar zoals ik zei, wat moet moet en we vinden wel weer een weg, net zoals alle ouders met dergelijke kinderen, maar evident is anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten