Toen ik deze foto op het web zag circuleren vond ik dat ik hem moest delen via mijn blog.

Waarom? 

Omdat een aantal hulpbehoevende kinderen ons vroeger verlaat. Veel te vroeg.

Floran sprak al van de dood en wat er daarna zal gebeuren toen hij drie was. Nu is hij bijna 7 en het blijft een hot topic in zijn conversaties.

Op zijn school wordt hij ook vaker dan standaard met de dood geconfronteerd. 

Er zullen meer gesprekjes zijn, meer kaarsjes gebrand worden en er zal meer over gereflecteerd worden dan op een andere school.

Erg genoeg een bittere realiteit.. en dit aangrijpend gedenkbeeld is een prachtig symbool voor dit gegeven.

Alleen al de teddybeer en de bloemetjes in de rolwagen zorgen ervoor, dat mijn ruggegraat even verandert in pudding.