Op een gegeven moment zei de CLB-medewerkster: "Ik probeer al de hele tijd dokter Huppeldepup te bereiken om te vragen hoe het nu juist zit met de gezondheid van die leerling en wat hij al dan niet mag, maar ik kan haar niet bereiken."
Bij het horen van de naam "Dokter Huppeldepup" kreeg ik het plots warm en koud tegelijk.
Dokter Huppeldepup was namelijk de kinderarts die jaren geleden bij de 'dramatische' geboorte van Floran was. Zij was de eerste persoon die ik na uren knock-out geweest te zijn en liters bloed verloren te hebben zag, die mijn hoofd streelde toen ik mijn ogen opende en de woorden "het is niet uw schuld" uitsprak. Ik had op dat moment geen enkel idee waarover ze het had. Wat was niet mijn schuld? Was er iets mis gegaan? Wat dan?
Iets later rolden ze een karretje binnen met een couveuse op. Ze zeiden dat ik mijn zoon heel even mocht zien, voor hij naar intensieve zorgen in Rocourt zou gebracht worden.
Hij zou heel mooi zijn en ze lachten en vroegen van wie hij die kromme teentjes had... Van mij... mijn kromme tenen. Het enige wat ik echter van hem kon zien was één klein voetje.. met kromme teentjes. De couveuse was namelijk veel hoger dan mijn operatietafel. En toen werd hij al weggerold... weg.. naar een ander ziekenhuis.
Enkele dagen later kwam Dr Huppeldepup met ons praten. Floran was namelijk geboren met een apgar Score 0.
Tijdens de geboorte konden ze mij niets vragen omdat ik zelf heel veel bloed had verloren en ze niet wisten of ik er wel bovenop zou komen. David konden ze niets vragen omdat hij niet toegelaten werd in de operatiekamer, dus moest de Kinderarts zelf de beslissing nemen om Floran al dan niet te laten gaan. Ze besloot dit niet te doen omdat hij 3.860 kg woog, maar ze zei dat dit een beslissing was die ze in seconden moest nemen.
Nu zei ze dat Floran waarschijnlijk een heel zware beperking zou hebben, dat hij waarschijnlijk nooit zou kunnen lopen en functioneren. We kregen de keuze om hem te laten gaan en mochten er even over nadenken.
Ze had voor ons een foto genomen net na de geboorte van Floran, omdat dit waarschijnlijk het enige zou zijn dat we ooit van hem zouden hebben.
David en ik besloten hem te laten gaan. Maar toen zei Dr Huppeldepup dat, gezien euthanasie bij kinderen in België nog niet legaal is, we moesten weten hoe het zou gebeuren. Zou Floran longfalen hebben, dan zou hij stikken, zou hij iets anders hebben, zou hij daaraan bezwijken.
Wat een zware keuze... toch besloten we hem te laten gaan.
En toen gebeurde het. Floran wilde niet gaan. Zijn ingeklapte long werkte plots. Zijn nieren en darmen deden plots wat ze moesten doen en Floran.. koos voor het leven!
David mocht Floran al bezoeken in Rocourt. Hij nam enkele foto's voor mij, zodat ik onze zoon toch kon zien.
Na drie dagen werd ik met de ambulance naar Rocourt vervoerd. Dan kon ik eindelijk Floran zien.
Maar wat was dat raar!
Daar lag een baby, maar wie was die baby? Kwam hij uit mij? Wat moest ik ermee doen?
Elke avond mocht ik hem vasthouden, met een deken rond mij, op mijn naakte lijf. Maar hij reageerde niet. Hij zat vol barbituraten. En wie was ik voor hem? Hoe kon hij weten dat ik zijn mama was? Hij zag het verpleegpersoneel meer dan mijzelf!
Dokter Huppeldepup zei dat ze niet wist of ze de juiste beslissing had genomen, gezien de korte tijd waarin ze deze had moeten nemen. Ze zei ook, dat ze er altijd voor ons zou zijn, Floran's hele leven lang... maar wat wil dat zeggen..
Toen wisten we nog lang niet wat er op ons af zou komen. We waren zo onmetelijk naïef.
Dokter Huppeldepup is er allang niet meer. We zijn een andere weg ingeslaan, hoe lief en goed ze ook was.
Toch zijn we ook dankbaar dat Floran er is. We houden onmetelijk veel van hem. Hij heeft ons leven fundamenteel veranderd, maar ook verrijkt. Het leven is meer dan oppervlakkige hebbedingen alleen. Het leven is diep, warm, pijnlijk, hard, rijk en spectaculair, en dat... dankzij Floran!
En deze flashback enkel door een MDO.. maar toch:
Dankuwel, Dokter Huppeldepup!
Pffff, je verhaal doet me denken aan het onze.... vooral die kromme teentjes... dat is waaraan ik mijn dochter herkende na haar uren niet gezien te hebben na de bevalling...
BeantwoordenVerwijderen