maandag 9 januari 2017

Tomatis Therapie in Atlantis: de sonische geboorte

Frauke was intussen zover dat ze de 'Sonische Geboorte' mocht ondergaan. De moederstem die tot nu toe helemaal gefilterd was werd langzaam maar zeker hoorbaar, tot het moment dat Frauke mij een heel verhaal hoorde vertellen.

Men had me al gezegd dat dit Frauke's gedrag een 5-tal dagen zou kunnen beïnvloeden en dat we haar op dat moment met veel liefde en geduld moesten bejegenen.

Ik wist niet goed wat te verwachten, maar wat er gebeurde was zo mooi!

Frauke werd ongelofelijk aanhankelijk. Vroeger zou ze nooit een zoen gegeven hebben, maar nu overlaadde ze me met kusjes en knuffels. Ook papa speelt plots een heel andere rol. Waar haar gerichtheid vroeger hoofdzakelijk op mij was, is ook papa nu haar grote God. Ze overlaadt ons voortdurend met de grootste liefde. Zo mooi om te ervaren.

Ook is ze veel wijzer geworden. Ze denkt dieper na, is begripvoller en behulpzamer.

In onze ogen was ze al geweldig, maar dit kleine extraatje is uiterst welkom!



Floran was nog niet klaar om mama's warme, veilige baarmoeder los te laten. Hij moet nog even wachten op de Sonische geboorte. Maar ook hij is sinds de laatste therapie weer gegroeid. Hij denkt zoveel en zo diep na. Hij stelt te moeilijkste vragen en stelt ook alles wat we zeggen in vraag. Mensen hun emoties lezen zal moeilijk blijven. Het is echter al heel knap als hij zelf kan verwoorden wat hij voelt, ook al is het veel tegelijkertijd.
Ook denkt hij meer over zijn emoties na en staat stil bij wat ze allemaal teweeg kunnen brengen. Wij horen hem steeds vaker zeggen: "Sorry, het overkwam me gewoon, ik kon het niet tegenhouden.."


De investering die we allen moeten doen om deze therapie te blijven volgen is heel groot, maar wat we ervoor terug krijgen is immens!

Het leven is een grote uitdaging, fantastisch toch!


3 opmerkingen:

  1. Idd ... en soms is de weg heel heel moeilijk, maar toch sterkte! Hun gaan dat nog kunnen met super ouders als jullie! X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ooooo Uschi,jullie zijn zo een mooie ouders. Niet enkel Frauke en Floran groeien, jullie groeien mee, dat kan ik voelen. Dank voor alweer een mooi verhaal Anneke

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig! Wij gaan ook binnenkort een therapie starten en jullie verhaal geeft ons heel veel moed!
    Veel liefs
    Kris
    mama van Guillaume en Thibault

    BeantwoordenVerwijderen