zondag 11 maart 2012

Floran Superman wordt Floran Flipperman


Floran zijn onzichtbare handicap wordt met de dag zichtbaarder.
Vroeger voelde hij zich op vreemde plaatsen angstig en onveilig, waardoor hij als we op uitstap gingen genoot maar toch flink bij ons bleef.
Jaja.. Floran gaat heel graag op uitstap. Een terrasje doen, uit eten, naar de dierentuin.. maar Floran zijn onveilig gevoel is aan het verdwijnen. Hij kan dus volop zichzelf zijn, weliswaar alleen als mama en papa erbij zijn.
En als Floran ergens komt, doet Floran 'flipperdeflipperdeflip' en hop, zijn grijze massa begint te kronkelen.
Hij begint te bokken, te gillen, allerlei dingen (inclusief zichzelf) op de grond te gooien, mensen te slaan en uiteindelijk slaat het om in een ontzettend agressieve, blinde hysterie. Hier komen we nooit ongeschonden uit. Hij krabt en bijt ons en zijn kleine zusje tot bloedens toe.
Thuis moeten we continu met hem bezig zijn (puzzelen, knutselen, computer) en een rigide structuur aanhouden. Zolang we dat kunnen doen, is het de liefste kleine jongen van de wereld. Onze jongen. Onze zoon...
Maar wee als we zeggen: 'speel maar een beetje'. Dan weet hij geen blijf met zichzelf, begint zijn zus vreselijk te pesten en pijn te doen, ons lastig te vallen enz.
En nu.. is mama ook nog eens 5 dagen opgenomen in het ziekenhuis.
Floran's gedrag is abominabel. Elke dag pesten, slaan, gillen.. het is niet uit te houden. Hij zei tegen David dat hij me miste. Dus zijn ze vanmorgen op bezoek gekomen. David had weer eens gelijk. Het was niet zo'n goed idee.
Toen hij binnenkwam werd hij helemaal bleekjes en was wat verward me te zien. Ik heb hem in mijn armen genomen en wat met hem gepraat. Daarna nam ik wat foto's van hem in het ziekenhuisbed. Toen wilde hij ook foto's nemen. Dat mocht. En daar ging het mis.
Zijn zus wilde namelijk ook wel foto's trekken, dus ik zei dat ze om de beurt mochten. Floran zei echter dat hij niet kon wachten en begon heel erg moeilijk te doen, o.a. de deur van de gang voortdurend open en dicht doen en zeuren zeuren zeuren.
Uiteindelijk heb ik gezegd dat elk nog 1 foto mocht nemen omdat de batterijen plat waren. Dat wilde hij niet. Zeuren. Het zeuren werd gevolgd door dingen van tafel op de grond werpen, met deuren slaan, dan weigeren zijn jas aandoen en zo bouwde het zich steeds erger op, tot de blinde hysterie er weer aankwam.
We hebben samen een krijsende, stampende, bijtende, krabbende Floran naar buiten gedragen. Af entoe hebben we geprobeerd hem te laten stappen, maar hij gooide zich wild op de grond en weigerde alle medewerking. We hebben hem 'samen' de autoriem aangedaan, omdat we wisten dat hij ons zou bijten of in het gezicht krabben. In de auto begon hij wild naar zijn zus te graaien, die er erg angstig uitzag. Hij heeft nog gekrijst tot thuis. Daarna is hij terug een beetje rustiger geworden.
Wat moeten we doen?
Ons hele leven staat in functie van Floran. Frauke is er ook nog en ze vindt het niet leuk. Ze zegt steeds vaker dat Floran stout is, schreeuwt en dat haar oren pijn doen. Zij wil ook graag leuke dingen doen, maar Floran palmt altijd alle aandacht in met zijn oncontroleerbaar gedrag.
Moeten we hem meer op internaat laten? Bijvoorbeeld 1 overnachting per week op zaterdag, zodat Frauke ook nog een leuk weekend heeft thuis? Zodat wij nog iets van Frauke hebben en even kunnen doen alsof we een normaal gezin hebben?
Ik krijg mij er niet over gezet. Floran is mijn kleine zoon. Mijn alles, net zoals Frauke. Hoe kan ik hem nu op internaat zetten? Hij houdt van ons, heeft ons nodig.. tegelijkertijd kunnen wij hem niet bieden wat hij nodig heeft.
Intussen durven we nergens een mes of andere scherpe voorwerpen laten liggen uit angst dat zijn lieve hersentjes plots weer gaan vlinderen..
Autisme, CVI, Aspergersyndroom. Als het kind maar een naam heeft. Maar helpen doet het toch niet.
Een rigide structuur en weinig veranderingen. Maar in het echte leven werkt het niet altijd zo. Kijk eens wat er gebeurt als mama opgenomen wordt in het ziekenhuis? Dan slaan de stoppen door en maakt mijn lieve kleine kleuter plaats voor zijn alter ego. Floran Flipperman.

4 opmerkingen:

  1. Zo enorm moeilijk... Den dat geen enkel advies het juiste is. Je hart én je verstand volgen, een combinatie van die 2 is misschien het beste. En weten dat wat je ook gaat doen, altijd met de beste bedoelingen is...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Misschien dat die ademruimte voor jullie en ook voor lieve kleine Frauke goed zou zijn. Is niet makkelijk, maar het komt hem uiteindelijk ook wel een beetje ten goede als je je bedenkt dat je hierdoor wat meer balans in het aandachtsprobleem krijgt. Frauke gaat hierdoor ook wat rust krijgen en jullie staan met open armen en een klein beetje meer opgeladen energie hem weer op te wachten.. Ik vind het dus zeker het overwegen waard, het maakt jullie zeker geen slechte ouders, ..
    sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Uschi, it must scald your soul to see him struggle. This is certainly hard for you all. Understandable that Frauke may sometimes resent the entire situation. You and David must suffer exhaustion in every way. Always remember to nourish your selves; spiritually emotionally and physically. It may feel selfish, but the truth is, it is imperative for the survival of your family and for you all to continue to be strong and sane enough to help Florin. I hope there is support for you available. Sending you Hugs!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Sinds mama Uschi terug is uit het ziekenhuis gaat het gelukkig weer beter. Floran heeft nog zijn driftbuien maar het is minder. Een beetje zoals ervoor.
    Ook heeft de school gezegd dat het voor hem controleerbaar zou moeten zijn, want op school kan hij dat ook.
    Werk aan de winkel dus..

    BeantwoordenVerwijderen