Vandaag zijn Floran en Sharon voor het eerst naar Akabe (Scouts: Anders Kan Beter) geweest.
We hadden hem een hele week op voorhand voorbereid om wat zou komen, maar toen het moment aanbrak klampte hij zich aan zijn papa vast en begon hartverscheurend te huilen.
Met pijn in het hart liet papa hem achter.
Ik voelde me zo schuldig.
Toen papa hem om 16h ging halen zag hij hem superleuk spelen en lachen. Hij was gelukkig!
's Avonds was hij uitgeput, maar vermoedelijk wel voldaan.
Ik vind het wel spijtig dat ik nu pas verneem dat er dergelijke initiatieven bestaan. Ik dacht dat er alleen speelpleinwerking (zoals de Regenboog) was voor andersvaliden.
Ik blijf erbij dat ouders van mindervaliden vaak te weinig informatie krijgen. Over subsidies, steun, hulpmiddelen en in dit geval, vrijetijdsbesteding.
Ook onze spruiten verdienen een waardige vrijetijdsbesteding. Ze moeten in het weekend niet in huis opgeborgen worden, of uitsluitend met mama en papa optrekken. Net als valide kinderen moeten ze de frisse buitenlucht opsnuiven, met vriendjes 'ravotten' en de wereld met al hun zintuigen waarnemen.
Ik ben eens benieuwd of hij het volgende week nog zo leuk gaat vinden. Stiekem hoop ik dat het iets zou kunnen worden waar hij steeds de hele week naar uit gaat kijken.
We zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten