Wat spannend! Dag 1 van de eerste 12 dagen therapie.
Floran was werkelijk 'op' van de zenuwen. Hij stond met een bleek, strak gespannen gezichtje en een trillend lipje naast me in de wachtrij. Frauke stond naast hem en trachtte hem, ondanks het feit dat ze ook een beetje zenuwachtig was, op zijn gemak te stellen.
Eindelijk was het zover. 10 Uur. De ouders namen afscheid aan de deur en de kinderen werden voorzichtig naar binnen geloodst. Floran barstte in hevig gesnik uit en dankzij de geweldig lieve en ervaren begeleiding verdwenen de tranen als regen voor de zon zodra ik uit zijn blikveld was verdwenen.
Ondanks het feit dat Floran en Frauke een ander luisterprogramma hadden, mochten ze de hele dag gezellig naast elkaar blijven zitten.
Tijdens de sessies hebben ze gekleurd, geknutseld en gepuzzeld.
Mij hebben ze even ontvoerd om mijn 'moederstem' zoals ze klonk toen de kinderen in mijn buik zaten op te nemen. Het is heel speciaal om te horen dat elk detail voor deze opname belangrijk is. Bijvoorbeeld welke taal ik op dat moment sprak. Ik werkte toen bij Honeywell en sprak dus 4 talen. Maar welk van die talen domineerde (buiten het Nederlands) wist ik ook niet meer zo goed en dat zou toch heel belangrijk zijn voor de therapie. Uiteindelijk hebben we ervoor geopteerd om het verhaal (De Kleine Prins - heel aangenaam om voor te lezen!) in alle vier talen in te lezen, waarbij Frans, Engels en Duits gedurende 4 minuten en Nederlands gedurende 18 minuten. Waar ik werkte op het moment dat ik zwanger was van Frauke wist ik al helemaal niet meer, dus moest ik het gaan opzoeken in mijn CV om zo uit te zoeken hoeveel talen ik destijds dagelijks gedurende hoeveel tijd sprak. Ik vind het best wel allemaal interessant.
Het programma bestaat dagelijks uit 3 luistersessies van 1,5 uur. Na elke sessie is er een pauze van 1,5 uur, zodat de kinderen (en volwassenen) even kunnen bekomen. De grote hamvraag is: wat doe je in zo'n lange pauzes?
De eeste pauze zijn we in de cafetaria van Atlantis onze buikjes gaan vullen. De prijzen voor gasten van Atlantis zijn aangepast dus het is er helemaal niet duur. Anderzijds, als je elke pauze met drie of meer personen iets gaat eten en drinken ben je na 12 dagen natuurlijk wel heel wat geld kwijt. In de stad gaan wandelen gedurende die tijd is met een kind dat niet zo goed kan stappen ook geen optie. We moeten dus nog even nadenken over hoe we de pauzes nu juist gaan invullen.
Gelukkig heeft Atlantis nog heel wat andere dingen te bieden.
De tweede pauze zijn we namelijk naar hun binnen- en buitenspeeltuin getrokken. De kinderen hebben er geweldig genoten! Frauke had al onmiddellijk een Duits vriendinnetje aan de haak geslaan en kwam me geregeld om vertalingen vragen.
De mama's mogen de therapie gratis meevolgen. Er is een aparte moederruimte met gezellige zitplaatsjes en bedden. Er worden puzzels en kleurplaten voor volwassenen voorzien. Lezen of surfen mag niet. Het is alleszins een heel unieke ervaring.
Op weg naar huis was de kaars uit. De therapie 'lijkt' erg banaal, omdat je de kinderen rustig ziet kleuren of puzzelen met een koptelefoon op. Wat zo lijkt, is echter niet het geval. Het constante en op regelmatige basis veranderende geluid, inclusief de trillingen die haast onmerkbaar boven uit de koptelefoon komen zorgen voor een zware, voortdurende stimulatie van de hersenen en dat heeft zo zijn gevolgen wat de resterende energie betreft. Frauke was doodop en Floran zijn gedrag liet even te wensen over.
Atlantis raadt aan de eerste twaalf dagen van de therapie zo dicht mogelijk op elkaar te volgen. Dat is voor ons niet zo evident, zelfs al is het vakantie. We zullen goed moeten puzzelen om dit deel nog voor de grote vakantie om is af te krijgen.
Meer informatie over deze therapie is te vinden op: http://www.atlantis-vzw.com/
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten