De Tomatis-therapie in Atlantis: dag 8

De therapie begint toch wat door te wegen bij de kinderen. Vooral aan Floran is het te merken.

Doorheen de jaren hebben wij ontdekt dat, als Floran een sprongetje maakt, hij de maanden ervoor werkelijk heel erg moeilijk gedrag vertoont. Hij plaagt zijn zus, spreekt ons tegen, kijkt scheel, luistert niet meer en maakt veel lawaai.

De laatste twee dagen begint het weer. Zijn gedrag is aanzienlijk veranderd. Als hij iets wil, moet het onmiddellijk, hij slaat me, spreekt me tegen, plaagt zijn zus, doet haar pijn en gooit met spullen in het rond.
Ik ga er dus vanuit dat er in zijn hersenen allerlei beweging is en dat het niet enkel de vermoeidheid is die toeslaat.

Frauke is na de therapie gewoon moe en prikkelbaar. Bij het minste begint ze te huilen of wordt ze boos (om daarna dan weer te huilen). Ook heeft ze serieuze walletjes onder haar ogen.

Ik ben toch erg onder de indruk van wat Astrid en Jozef Vervoort daar doen in hun eigen gecreëerde paradijslijke Atlantis. Op dit moment klinkt het voor velen ongelofelijk en haast futuristisch. Als je echter verder kijkt dan je neus lang is en wat opzoekingswerk doet, zal je zien dat de wetenschap al ver staat wat hersenonderzoek betreft. Zouden mensen nu werkelijk van heinde en ver komen, voor een hoax? Dat geloof ik niet. Er verblijven er mensen van Duitsland, Frankrijk, Kroatië en noem maar op. Voor de volgende sessie van 5 dagen zijn de kamers in de buurt al helemaal volgeboekt!

Wat gebeurt er allemaal in Floran's hersenen?

In toekomst zal men zelfs 1 de synaps van 1 neuron terug kunnen herstellen.
Dat zal ziektes zoals o.a. Parkinson kunnen genezen.

Tijdens de therapie echter hebben ze echter een geweldige tijd. Frauke heeft hier al een aantal nieuwe vriendschappen geknoopt en ze is vooral close met een meisje van de Bodensee, Melina.
Ze lopen hand in hand de therapie binnen, spelen tijdens de pauzes samen in de speeltuin, delen hun eten en proberen elkaar in hun mengelmoestaaltjes te verstaan.
Melina's grote zus Sophie en de kleine Yaris spelen ook vaak mee. Het mooie eraan is dat ze ook steeds Floran betrekken in hun spel. Floran is dan de boze piraat en hij moet de rest vangen.

Op een gegeven moment heb ik wel een cruciale fout gemaakt, ik heb namelijk UNO uitgehaald. Niet enkele Floran, Frauke, Melina en Sophie spelen mee. Nee hoor. Telkens als er een kindje dat voorbij gewandeld komt Uno op tafel ziet liggen komt het naast mij staan, tot ik zeg: "Wilst du auch mitspielen?" Ons team groeit. Onze taalvaardigheid ook.

Ook ik heb al fijne contacten gelegd, namelijk met de ouders van Melina, Sophie en Yaris.
Zij vertelden mij dat ze zo'n moeilijkheden hebben met de school van Melina. Ze aanvaarden maar niet dat Melina ADHD heeft en doen, ondanks de diagnose, geen enkele tegemoetkoming. Sticordimaatregelen bestaan er al helemaal niet. In de plaats daarvan berispen ze het kind voortdurend en zetten het dan uren alleen op de gang. Daar heeft Melina dan op een bepaald moment (uiteraard en terecht) drie meter van de muur gekleurd. De school vroeg daarop aan de ouders om het overschilderen te vergoeden. Een kind van negen met ADHD (of zonder, hoedanook) drie uren zonder supervisie helemaal alleen op de gang laten zitten?Het kind voortdurend berispen? Wat doet dat met het welbevinden, de betrokkenheid en zelfvertrouwen? Melina heeft een iq van 140 maar wil niet meer meewerken op school. Ze wil ook geen huiswerk maken. Hoe zou dat wel komen?
Hoedanook, in hun regio in Duitsland mag men een kind niet zomaar van school veranderen. Dat is overheidsbepaald en heeft te maken met het aantal kinderen op school. Hun enige optie zou verhuizen zijn.
Dit soort onderwijs zou voer zijn voor Sir Ken Robinson!

Wat zijn we dus blij dat we hier in België wonen, waar we zomaar van school kunnen veranderen als ze ons niet aanstaat en we vaak voldoende hulp krijgen voor onze kinderen in nood.

Soit. We zijn dus allemaal moe en prikkelbaar. Maar het weegt niet op tegen de hoop die het ons geeft.

Ik verdiep me intussen verder in het boek van de heer Alfred A. Tomatis zelf en tracht een tipje van de sluier op te lichten.
Daarna ga ik me verder op het brein richten, want een mevrouw uit Lyon heeft me een goede boeken tip gegeven en ik wil ook graag op de hoogte zijn van alles wat er met onze kinderen gebeurt, ook ben ik benieuwd naar de ongebreidelde mogelijkheden van onze hersenen. Lezen maar!