zaterdag 27 augustus 2016

De Tomatis-therapie in Atlantis: dag 12

Het eerste blok van 12 dagen therapie zit erop. Nu een 9-tal weken pauze en dan staan er weer 5 dagen op het programma.

Intussen hebben wij ook de resultaten van de tweede luistertest van beiden gekregen. Vooral Floran zijn grijze massa heeft een ongelofelijke vooruitgang geboekt en dat op diverse vlakken!

Men heeft besloten dat Floran en Frauke best ook twee keer per dag de Giger gebruiken. Dat is een toestel waarbij de kinderen op hun rug liggen en met hun handen en voeten tegelijkertijd met een bepaalde, stabiele snelheid moeten fietsen. Dit zou vooral goed zijn om het wiskundig, logisch denken te stimuleren.
Bij Floran gaan we hiermee wachten tot in de herfstvakantie, Frauke kon echter al beginnen. 



Het paardrijden is dan weer goed voor de motoriek. Dat zal Floran ook heel goed doen. Frauke geniet er intussen met volle teugen van, en dat samen met haar 'nieuwe' vriendinnen.


Ik heb het gevoel dat Floran socio-emotioneel aan het veranderen is. Het helpt uiteraard dat de kinderen hem actief betrekken in hun spel en hem een veilig gevoel geven. In het begin wilde hij niet zoveel met de anderen spelen en bleef hij liever dichtbij mama. Op het einde speelde hij steeds  'der Schlauer Pirat' met de kinderen en moest hij hen vangen. De kinderen op hun beurt waren zo lief en vertraagden hun spel voor hem.
Er was ook een incident waarbij Floran over een kabel struikelde en per ongeluk iemand zijn strijkparels door elkaar liet vallen. Vroeger zou hij achteraf heel boos geweest zijn en gillen en tieren, zonder dat hij vertelde wat er gebeurd was. Nu kwam hij buiten en toen zus zei: "Floran heeft met zijn hand op iemand zijn strijkparels geklopt!", zag ik hem gefrustreerd en boos worden, maar in plaats van wild te tieren zonder te zeggen wat er was werd hij eerst (terecht) boos op zijn zus (sloeg haar weliswaar in frustratie) en VERTELDE dat hij gestruikeld was en dat het een ongeluk was en toen.. begon hij hartverscheurend te huilen. We zijn erin geslaagd om hem te troosten en konden daarna gaan spelen. Zo zou het vroeger niet gegaan zijn. Dan zou ik lange tijd met een lastige burger gezeten hebben. 

Het lange verblijf in het therapiecentrum heeft ons allen nieuwe vrienden opgeleverd. Floran heeft er een geweldig lief vriendinnetje bij die hem voortdurend helpt en goed voor hem zorgt. Ze lopen steeds hand in hand. Hij heeft ook een nieuw klein vriendje van vier, zijn 'beste vriend' zegt hij. 
Dat jongetje sprak trouwens amper 12 dagen geleden en ratelt nu de oren van je hoofd. Ik ben getuige want het is mijn hoofd!


Floran zegt dat hij zijn nieuwe vrienden inclusief de ouders ongelofelijk gaat missen. Dat is heel wat voor onze emotioneel gesloten Floran. 

En ook omgekeerd is het zo. De andere kinderen gaan onze kinderen ook erg missen. Frauke haar vriendinnetje vroeg of ze naar haar verjaardagsfeestje wilde komen, ze mocht ook blijven slapen. Dat zou geweldig zijn, ware het niet dat ze 800 km verder woont..
Voor ons ouders is het gemakkelijker. Wij hebben 'Facebook', sms, Skype en dergelijke. En wij weten sowieso dat we elkaar in de herfstvakantie weer een weekje terug zullen zien. 

Atlantis zorgt dus niet alleen voor motorische en socio-emotionele groei, maar brengt ook ouders en kinderen dichter bij elkaar. En is het dat niet waar de wereld om draait? 


Verbondenheid!

Einde van het eerste deel van ons avontuur!

3 opmerkingen:

  1. Heerlijk om te zien hoe Floran eindelijk openbloeit. Er zat zóveel meer in hem en nu mag dat groeien! x

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik was op zoek naar ervaringen over Atlantis en kwam zo op jouw blog terecht. Fijn dat je het zo gedetailleerd beschrijft. Ik had nog een beetje twijfels, maar die lijk je helemaal te hebben weggenomen. Hoeveel keer ben je naar daar geweest als ik mag vragen? Bleven de resultaten zo spectaculair?

    BeantwoordenVerwijderen